Ἐτικέττες

Ἀφορμὴ γιὰ νὰ γράψω αὐτὸ τὸ ἄρθρο ἦταν ἡ προτροπὴ τοῦ ἀγαπητοῦ μου φίλου Παναγιώτη, μέσα σὲ μιὰ συζήτηση ποὺ εἴχαμε σχετικὰ μὲ τὸ τί τὸν ἔφερε καὶ τί μὲ ἔφερε πρόσφατα πιὸ κοντὰ στὴν ὀρθοδοξία. Ἐγὼ τοῦ εἶπα ἐν πολλοῖς ὅτι ἐπηρεάστηκα καὶ ἀπὸ τὸν γέροντα Παΐσιο καὶ ὁ Παναγιώτης μοῦ ζήτησε νὰ γράψω ἕνα κείμενο σχετικά.

Ἐν τῷ μεταξὺ καὶ χωρὶς νὰ τὸ περιμένω, καθὼς ἔγραφα αὐτὸ τὸ ἄρθρο προέκυψε ἡ σύλληψη τοῦ… «Παστίτσιου» μὲ τὴν κατηγορία τῆς βλασφημίας, ὁπότε ἐκ τῶν πραγμάτων θὰ ἀναφερθοῦμε καὶ σὲ αὐτό. Ἀς τὰ πάρουμε ὅμως μὲ τὴ σειρά.

Πρὶν πέσει στὰ χέρια μου ἕνα βιβλίο γιὰ τὸν γέροντα, εἶχα μὲν μία μικρὴ συμμετοχὴ ὅπως οἱ περισσότεροι εἰκοσιπεντάρηδες στὰ τῆς ἐκκλησίας, ἀλλὰ δὲν ἤμουν πεπεισμένος γιὰ τὴν ἀλήθειά της. Μὲ λίγα λόγια, εἶχα τὴν ἀμφιβολία ποὺ ἐκφράζουν οἱ περισσότεροι: «Ποῦ ξέρουμε ὅτι ἡ ὀρθοδοξία εἶναι ἡ ἀληθινὴ θρησκεία καὶ ὄχι κάποια ἄλλη θρησκεία ἀπὸ τὶς χιλιάδες ποὺ ὑπάρχουν;» Ἐπηρεασμένος ἀπὸ διδασκαλίες ἄλλων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν ἀναρωτιόμουν: «Μὰ καλά, τόσες φουρτοῦνες καὶ τρικυμίες πέρασαν μέσα σὲ εἴκοσι αἰῶνες, εἶναι δυνατὸν ἡ ἐκκλησία καὶ ἡ Γραφὴ νὰ ἔμειναν ἀναλλοίωτες; Τόσα σκάνδαλα συμβαίνουν, τόσα σχίσματα καὶ ἔριδες, ποῦ εἶναι ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ; Ὁ Θεὸς δρᾷ πλέον μόνο μέσῳ τῶν ἱερῶν εἰκόνων καὶ τῶν κοιμηθέντων ἁγίων του, ὅπως ὁ ἅγιος Γεώργιος ἢ ἔστω ὁ ἅγιος Νεκτάριος; Ἐν πάσῃ περιπτώσει, ὑπάρχουν σήμερα ἅγιοι ὅπως αὐτοί;»

Ὁ Θεὸς ὡς Πράξη καὶ Βίωμα τοῦ Ἁπλοῦ Ἀνθρώπου

Ἕνας εἰλικρινὴς ἀναζητητὴς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔχει μπερδευτεῖ καὶ δὲν ξέρει ποιὸν δρόμο νὰ διαλέξει, πρέπει νὰ διαβάσει τοὐλάχιστον ἕνα βιβλίο γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τοὺς λόγους τοῦ Παϊσίου, γιὰ νὰ δεῖ τὴ δύναμη τῆς ὀρθοδοξίας σὲ σχέση μὲ τὶς ἄλλες ὁμολογίες καὶ θρησκεῖες.

Γιατὶ ὅμως κάποιος σήμερα, ποὺ δὲν εἶναι κατασταλαγμένος καὶ «ψάχνεται», πρέπει νὰ διαβάσει -ὅσον ἀφορᾷ τὴν ὀρθοδοξία- ἕνα βιβλίο τοῦ γέροντος Παϊσίου καὶ ὄχι ἕνα βιβλίο π.χ. τοῦ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου; Ἀσφαλῶς ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἦταν ἀσύγκριτα πιὸ μορφωμένος ἀπὸ τὸν Παΐσιο, ὡστόσο ὁ δεύτερος «κολλάει» περισσότερο στὴν ἐποχή μας. Στοὺς αἰῶνες ποὺ μεσολάβησαν μεταξὺ τῶν δύο δὲν ἄλλαξε ἡ πηγὴ τοῦ φωτός, ἄλλαξαν ὅμως τὰ σκοτεινὰ σημεῖα ποὺ ἔπρεπε νὰ φωτιστοῦν.

Οἱ λόγοι τοῦ γέροντα Παϊσίου γιὰ τὶς σημερινὲς παθογένειες τῆς κοινωνίας μας, τῆς οἰκογένειας, τῆς παιδείας, ἔχουν γίνει πλέον σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο, ποὺ «εἶδε καὶ ἀποεῖδε» ἀπὸ ὅλους τοὺς ἐπαΐοντες καὶ τοὺς «εἰδικοὺς» καὶ ψάχνει μία ἀληθινὴ συμβουλὴ ἀπὸ κάποιον ποὺ οὔτε εἶχε δημιουργήσει δική του οἰκογένεια, οὔτε εἶχε προλάβει λόγῳ ἱστορικῶν συγκυριῶν νὰ λάβει ἰδιαίτερη παιδεία.

Καὶ ὅμως, οἱ λόγοι του γιὰ ὅλα αὐτὰ τὰ θέματα ἔχουν γίνει μόνο στήριγμα γιὰ ἁπλοὺς ἀνθρώπους ποὺ κάποιος θὰ μποροῦσε σκωπτικὰ νὰ τοὺς χαρακτηρίσει δεισιδαίμονες καὶ θρησκόληπτους, ἀλλὰ καὶ σημεῖο ἀναφορᾶς γιὰ δασκάλους, θεολόγους, πανεπιστημιακούς, οἱ ὁποῖοι –ποιὸς θὰ τὸ περίμενε- ἐντυπωσιάστηκαν ἀπὸ ἕνα γεροντάκι ποὺ κουβάλαγε πάνω του ἀρκετὲς ἀῤῥώστιες. Ἀλλὰ τὰ μωρὰ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἵνα τοὺς σοφοὺς καταισχύνῃ, καὶ τὰ ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός, ἵνα καταισχύνῃ τὰ ἰσχυρά (Α’ Κορ. 1,27).

Ὁ κόσμος σήμερα κουράστηκε ἀπὸ τὶς θεωρίες καὶ τὸ πολὺ «μπλὰ-μπλά». Ὁ λόγος τοῦ γέροντα ἔχει τέτοια ἀπήχηση ἐπειδὴ εἶναι πρακτικός, ἐμπειρικός· ἐπειδὴ ἀξιώθηκε νὰ βιώσει τὴν ὀρθοδοξία ὅπως πραγματικὰ εἶναι, δηλαδὴ ὡς ἀποκάλυψη Θεοῦ. Γιὰ τὸ πῶς ἀποκαλυπτόταν ὁ Θεὸς καὶ οἱ ἅγιοι στὴ ζωὴ τοῦ γέροντα, δὲν χρειάζεται νὰ ποῦμε πολλά· ἔχουν γραφτεῖ χιλιάδες σελίδες.

Ὁ Παΐσιος ἔχει λοιπὸν αὐτὸ ποὺ λείπει ἀπὸ τοὺς Δυτικοὺς καὶ ὁδήγησε πολλοὺς ἀπὸ αὐτούς, ἀκόμα καὶ ὀρθοδόξους ποὺ δὲν εἶχαν ἐμβαθύνει στὴν πίστη τους, στὸ ἰσλὰμ καὶ στὶς ἄλλες ἀνατολικὲς θρησκεῖες: Ὁ γέροντας δὲν ἀντιλαμβανόταν τὸν Θεὸ ἀκαδημαϊκὰ ἢ ἔστω συναισθηματικά, ἀλλὰ βίωνε τὸν Θεὸ ἐμπειρικά, ψυχὴ καὶ σῶμα.

Τί διαφορὰ εἶχε, λοιπόν, ὁ Παΐσιος ἀπὸ ἕναν γκουρού; Οἱ συναντήσεις τοῦ γέροντα μὲ βουδιστὲς ἦταν πολὺ ἐνδιαφέρουσες καὶ ὑπάρχουν μάλιστα ὁλόκληρα βιβλία ποὺ τὶς καταγράφουν, ὅπως τὸ Οἱ γκουροῦ, ὁ νέος καὶ ὁ Γέροντας Παΐσιος[1]. Ἡ ταπείνωση μὲ τὴν ὁποία ἀντιμετώπιζε τοὺς ἐπιδειξιομανεῖς μύστες τῶν ἀνατολικῶν θρησκευτικῶν τεχνῶν ἦταν αὐτὴ ποὺ τοὺς κέρδιζε, μὲ ἀποτέλεσμα πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς νὰ μεταστραφοῦν στὴν ὀρθοδοξία.

Ὅμως τὸ χαρακτηριστικὸ τοῦ Παϊσίου δὲν ἦταν ἡ πνευματικὴ δύναμη μὲ τὴν ὁποία ἀντιμετώπιζε τὶς προσβολὲς τοῦ ἐχθροῦ· αὐτὴ οὕτως ἢ ἄλλως ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸν Θεό. Αὐτὸ ποὺ μαγνήτιζε τὸν κόσμο εἶναι ἡ ἀγάπη μὲ τὴν ὁποία προσέγγιζε καὶ ἀγκάλιαζε τὸν συνάνθρωπο, ἀνεξαρτήτως πνευματικῆς κατάστασης καὶ θρησκείας, χωρὶς νὰ κάνει κάποιο εἶδος προσηλιτισμοῦ καὶ «μαγείας». Συγκρίνοντας τὴ ζωὴ ἑνὸς ἰνδουϊστὴ μὲ αὐτὴν ἑνὸς χριστιανοῦ ἔλεγε τὰ ἑξῆς χαρακτηριστικά[2]:

«Στὴν Ὀρθοδοξία ἡ καλοσύνη εἶναι τὸ ξεχείλισμα τῆς ἀγάπης τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τὸν πλησίον. Ὅλες οἱ ἄλλες καλοσύνες ποὺ γίνονται ἀπὸ ἀλλοδόξους, πλανεμένους κ.λπ. δὲν ἔχουν τὰ πνευματικὰ ἐν Χριστῷ στοιχεῖα, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ ἔχουν κάποια καλὰ ἀνθρώπινα στοιχεῖα. Ὅποιος ζεῖ σωστὰ τὴν Ὀρθόδοξη ζωὴ ἔχει ταπείνωση, ἀγάπη καὶ δίνεται ὁλόκληρος γιὰ τὸν πλησίον, θυσιάζεται. Καὶ τὴν ἄσκηση, τὴν νηστεία, τὴν ἀγρυπνία ποὺ κάνει, πάλι τὰ κάνει ἀπὸ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό, ὄχι γιὰ νὰ νοιώσει κάποια εὐχαρίστηση.» […]

«Ἂς ὑποθέσουμε ὅτι ἕνας ἰνδουϊστὴς βρίσκεται σὲ μιὰ ἀκροθαλασσιὰ καὶ κάνει αὐτοσυγκέντρωση. Ἂν ἐκείνη τὴν ὥρα κινδυνεύει κάποιος στὴν θάλασσα καὶ ζητάει βοήθεια, αὐτὸς θὰ μείνει τελείως ἀδιάφορος, δὲν θὰ κουνηθεῖ ἀπὸ τὴν θέση του, γιὰ νὰ μὴν στερηθεῖ τὴν ἡδονὴ ποὺ νιώθει. Ἐνῷ, ἂν βρισκόταν ἐκεῖ ἕνας Ὀρθόδοξος μοναχὸς καὶ ἔλεγε τὴν εὐχή, θὰ ἄφηνε τὸ κομποσχοίνι καὶ θὰ ἔπεφτε στὴ θάλασσα, γιὰ νὰ τὸν σώσει.»

Ἀκρογωνιαῖος Λίθος καὶ Πέτρα Σκανδάλου

Ἡ ζωντανὴ -καὶ ὄχι θεωρητικὴ- ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ αὐθεντικὸς ἁπλὸς χαρακτήρας τοῦ γέροντα  εἶναι αὐτὰ ποὺ δίνουν διπλὴ ἀξία στὰ λόγια του. Καὶ αὐτὸ γιατὶ πολλοὶ βλέπουν στὸ πρόσωπό του τὸν ταπεινὸ ἄνθρωπο ποὺ ἔγινε σοφός, βλέπουν μιὰ σύγχρονη ἐκπλήρωση τοῦ τροπαρίου:

 Εὐλογητὸς εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ πανσόφους τοὺς ἁλιεῖς ἀναδείξας, καταπέμψας αὐτοῖς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, καὶ δι’ αὐτῶν τὴν οἰκουμένην σαγηνεύσας, φιλάνθρωπε, δόξα σοι.

Αὐτός, ὅμως, ποὺ γιὰ πολλοὺς εἶναι ἀκρογωνιαῖος λίθος, στήριγμα καὶ ἐλπίδα γιὰ τὴν ἐν Χριστῷ ζωή τους, γιὰ ἄλλους εἶναι πέτρα σκανδάλου, δηλαδὴ πέτρα πάνω στὴν ὁποία σκοντάφτουν στὸν δρόμο τους πρὸς τὸν Χριστό. Ἡ ἴδια ἡ ταπεινότητα, ἡ εὐθύτητα καὶ ἡ αὐθεντικότητα ποὺ προσελκύει τοὺς μέν, γίνεται ἀντικείμενο χλευασμοῦ γιὰ τοὺς δέ: «Τί νὰ μᾶς πεῖ καὶ ὁ Παΐσιος;», λένε. Ὁρισμένοι μάλιστα εἰρωνεύονται τὸν λαϊκὸ τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο μίλαγε, ἐπειδὴ δὲν ἤξερε νὰ στρογγυλεύει τὰ πράγματα καὶ νὰ ἐκφράζεται «διπλωματικά».

Ἐν κατακλείδι, τὰ πάντα, ἀκόμα καὶ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, μποροῦν νὰ γίνουν ἀκρογωνιαῖος λίθος καὶ πέτρα σκανδάλου (Α’ Πετρ. 2,7). Αὐτὸ συνέβη καὶ μὲ τὰ θαύματα καὶ τὶς προφητεῖες τοῦ γέροντα.

Προφητεῖες

Ὁ γέροντας ἔχει γίνει ἰδιαίτερα γνωστὸς γιὰ αὐτὰ ποὺ ἔχει πεῖ ὅτι θὰ συμβοῦν στὸ μέλλον. Τοὐλάχιστον ἐγὼ ἔτσι πρωτάκουσα γιὰ ἐκεῖνον. Στὸ βιβλίο Σκεῦος Ἐκλογῆς τοῦ ἱερομονάχου Χριστοδούλου τοῦ Ἁγιορείτου ποὺ ἐκδόθηκε τὸ 1996, δύο χρόνια μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ γέροντα, ὑπάρχουν χαρακτηριστικὲς ἀναφορές του γιὰ τὴν ἐπερχόμενη τότε οἰκονομικὴ κρίση ποὺ ζοῦμε σήμερα [3]:

«Ἐπέβαλαν στή χώρα μας ἕνα πολύ μεγάλο ἐξωτερικό δημόσιο χρέος, τόσο μεγάλο πού, ὄχι μόνο νά μή μποροῦμε νά τό ξεχρεώσουμε, ἀλλά οὔτε τούς τόκους αὐτοῦ τοῦ δανείου νά μή προλαβαίνουμε· μ’ αὐτό κατάφεραν, μέ εὔλογη δικαιολογία, νά ἐπιβάλουν στό λαό ἕνα οἰκονομικό πρόγραμμα ἐξόντωσης, ἕως ἐσχάτων. Θά ἐπιβάλλουν συνεχῶς νέα οἰκονομικά μέτρα δυσβάσταχτα, φόρους ἀσήκωτους, καί πάρα πολλά ἄλλα μέτρα, ἔτσι ὥστε νά κάνουν τόν λαό νά ἀγανακτήσει. Καί τί θά πετύχουν μ’ αὐτό; Ἀκοῦστε· ὁ λαός καταπιεζόμενος ἀπό τά δυσβάσταχτα οἰκονομικά μέτρα θά ζητάει κάποια στιγμή νά ξανασάνει, ἀλλά αὐτή τή στιγμή δέν πρόκειται νά τοῦ τήν χαρίσουν ποτέ, παρά μόνον ἕως ὅτου σκύψει τό κεφάλι του ἐντελῶς στό ἔδαφος δηλώνοντας τέλεια ὑποταγή στό καινούργιο τους σύστημα. Θά λένε: “Ἔχετε δίκιο πού διαμαρτύρεστε, ὅμως ἔχετε μεγάλο ἐξωτερικό χρέος καί αὐτοί πού ἔχουν πολλά λεφτά φοροδιαφεύγουν· γιά νά μή σᾶς ἐπιβάλλουμε ἄδικα μεγάλους φόρους κ.λπ. πρέπει νά ἀποδεχτεῖτε τό τέλειο σύστημα ἠλεκτρονικοῦ οἰκονομικοῦ ἐλέγχου, ἔτσι ὥστε νά βλέπουμε ποιοί εἶναι οἱ νομοταγεῖς πολίτες καί ποιοί οἱ φοροφυγάδες”. Ταυτόχρονα θά παρέχουν μέσῳ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ οἰκονομικοῦ συστήματος πολλές διευκολύνσεις καί προτεραιότητες, μέ τίς ὁποῖες θά ξεγελοῦν τόν κόσμο ὅτι θ’ ἀνακουφιστεῖ λίγο οἰκονομικά.»

Οἱ πιὸ γνωστὲς πάντως προφητεῖες τοῦ γέροντα ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὴν Κωνσταντινούπολη, ἡ ὁποία, σύμφωνα μὲ αὐτές, θὰ παραδοθεῖ τελικὰ στοὺς Ἕλληνες. Δὲν εἶναι κακὸ νὰ τὶς ἔχουμε ὑπ’ ὄψιν, ἀλλὰ πρέπει ὅλοι νὰ ξέρουμε, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τῆς ἐκκλησίας, ὅτι δὲν ἀποτελοῦν δόγμα τῆς ὀρθοδοξίας, ἔστω καὶ ἂν ὁ γέροντας εἶναι ἅγιος. Ἀπὸ ἱδρύσεως τῆς ἐκκλησίας ἐπίσημα ἀποδεκτὸ εἶναι ὅ,τι ἔχει συζητηθεῖ καὶ ἐγκριθεῖ συνοδικὰ καὶ οικουμενικά, ὅπως λ.χ. οἱ προφητεῖες τοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὴν Ἀποκάλυψη.

Νὰ ἔχουμε λοιπὸν τὴν «καλὴ ἀνησυχία» (φράση τοῦ γέροντα) καὶ νὰ μὴν φοβόμαστε. Ἡ ἀναστάτωση ποὺ προκαλεῖται εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ, γιὰ αὐτὸ καὶ ὁ ἄλλος ἅγιος γέροντας, ὁ Πορφύριος, ἀπέστειλε στὸν π.Παΐσιο μιὰ ἄγνωστη ἐπιστολή, ἡ ὁποία ἀνέφερε τὰ ἑξῆς [4]:

«Αγαπητέ μου π. Παΐσιε, τί ἔπαθες; Ἐὰν θὰ ἀπελευθερωθεῖ ἡ Κωνσταντινούπολις αὐτὸ εἶναι ἔγνοια τῶν πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν, ὄχι τῶν μοναχῶν, οὔτε τῶν ἀρχιερέων κἄν. Ἐὰν θὰ ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος, αὐτὸ πρέπει νὰ εἶναι ἔγνοια τῶν ἀρχιερέων καὶ αὐτοὶ ἔχουν εὐθύνη νὰ πληροφορήσουν τὸν κόσμο. Καὶ ὅταν θἄρθει ἐκείνη ἡ ὥρα νὰ ἀναδείξει ὁ Θεὸς ἀρχιερεῖς φωτισμένους νὰ φωτίσουν μὲ τὴ σειρά τους τὸν κόσμο. Ἐμεῖς οἱ μοναχοὶ καὶ οἱ ἱερομόναχοι λειτουργοῦμε οἱ μὲν ἱερομόναχοι ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τοῦ σύμπαντος κόσμου καὶ οἱ μοναχοὶ κλαῖμε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Ἐπειδὴ σὲ ἀγαπῶ καὶ ἐπειδὴ καὶ σὺ ἀγαπᾷς τὸν Χριστό, σοῦ θέτω ἐπιτίμιο νὰ μὴν ξαναμιλήσεις γιὰ αὐτὰ ἀπὸ τὴν πολλή σου ἀγάπη ποὺ ἔχεις γιὰ τὴ Μικρὰ Ἀσία καὶ τὸν ἑλληνισμό.»

Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι καὶ οἱ προφητεῖες μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν ἀκρογωνιαῖο λίθο ἀλλὰ καὶ πέτρα σκανδάλου, ἐφόσον δὲν ἀναγνωστοῦν μὲ διάκριση, χωρὶς φόβο καὶ «ἐθνικὴ ὑπερηφάνεια». Τὸ ἴδιο καὶ τὰ θαύματα.

Ὁ Παΐσιος ποὺ Ἑνώνει καὶ τὸ… «Παστίτσιο» ποὺ Διχάζει

Τὰ θαύματα καὶ οἱ προφητεῖες, λοιπόν, ὑπάρχουν γιὰ νὰ τονώνουν τὴν πίστη μας σὲ καιροὺς ποὺ ἔχουμε χάσει τὴν ἐλπίδα μας στὸν Θεό. Δὲν εἶναι αὐτοσκοπός, οὔτε γιὰ «χόρταση» καὶ ἐπίδειξη. Ἀκόμα καὶ τὸ κρέας ἂν τὸ τρῶς συνέχεια, στὸ τέλος τὸ σιχαίνεσαι.

Ἀνέκαθεν ἀλλὰ ἰδιαίτερα τὸν τελευταῖο καιρὸ παρατηροῦμε μία ἐμπορευματοποίηση καὶ μία ἐπίδειξη τῶν θαυμάτων καὶ τῶν προφητειῶν τοῦ γέροντα, ἀκόμα καὶ σὲ πρωτοσέλιδα ἐθνικιστικῶν ἐφημερίδων! Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο τῆς ἄκρατης… θαυματοθηρίας ἀναδημοσιεύτηκε κατὰ λάθος ἕνα ὑποτιθέμενο θαῦμα ποὺ εἶχε πρωτοδημοσιευθεῖ σὲ βλάσφημες σελίδες [5]. Ἐπειδὴ ἀποκαλύφθηκε τελικὰ ὅτι τὸ θαῦμα ἦταν πλαστό, οἱ ὑπεύθυνοι «δημοσιογράφοι» τῆς ἀναδημοσίευσης ἀντὶ νὰ κατηγορήσουν τὸν ἑαυτό τους ποὺ δὲν διασταύρωσαν τὶς πληροφορίες τους, ἔστρεψαν τὴν ὀργή τους στὸν 27χρονο ἰδιοκτήτη βλάσφημης σελίδας, γνωστὸ ὡς «Παστίτσιο», καὶ κατάφεραν τελικὰ νὰ τὸν συλλάβουν.

Πολλοὶ στὴν ἐκκλησία, ἀκόμα καὶ ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος, τάχθηκαν κατὰ τῆς σύλληψης τοῦ νέου καὶ ζητοῦσαν νὰ ἀντιμετωπιστεῖ μὲ πνευματικὰ κριτήρια, παρότι βλαστημοῦσε τὴν ἐκκλησία καὶ περιύβριζε νεκρό [6]. Ἐξάλλου καὶ ὁ Παῦλος βλάσφημος αὐτοχαρακτηριζόταν (Α’ Τιμ. 1,13), ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς μὲ τὶς ἐνέργειές του τὸν ἔκανε νὰ μεταστραφεῖ καὶ ὄχι οἱ ἄνθρωποι μὲ τὴ βία (Πράξ. 9,1-28).

Οἱ ἀκροδεξιοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ μετέρχονται τέτοια μέσα· ἀπὸ αὐτοὺς τὸ περιμέναμε. Σὲ αὐτὸ ὅμως τὸ νοσηρὸ κλίμα ἦρθε νὰ προστεθεῖ ἡ στάση τῶν προοδευτικῶν δυνάμεων. Τὰ βέλη τους κατὰ τῶν διωκτῶν τοῦ «Παστίτσιου» πῆραν ἀμπάριζα καὶ τὴν ἐκκλησία, ἐνῷ οἱ περισσότεροι οἱ ὁποῖοι κατὰ τὰ ἄλλα χαρακτηρίζονται γιὰ τὸν σεβασμό τους στὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἔκαναν λόγο γιὰ «δίωξη τῆς σάτιρας». Λὲς καὶ εἶναι σάτιρα ἡ περιύβριση νεκροῦ καὶ ἡ δημιουργία καρικατούρων τῆς εἰκόνας του. Τὴν ἀπογοητευτικὴ αὐτὴ στάση σχολίασε ὁ Ἀνδρέας Ἀργυρόπουλος, σχολικὸς σύμβουλος θεολόγων Δυτικῆς Μακεδονίας [7]:

«Ἡ διαφορὰ τοῦ προοδευτικοῦ μὲ τὸν Προοδευτικάριο εἶναι ὅτι ὁ πρῶτος πορεύεται μὲ γνώμονα τὴν ἀλήθεια, ἔχει ἀνοικτὸ μυαλό, δὲ φοβᾶται, ρισκάρει, ψάχνεται, διαλέγεται, συνθέτει… Ὁ Προοδευτικάριος…εἶναι κλασσικὴ περίπτωση βολεμένου μικροαστοῦ φλώρου, κουλτουριάρη ἢ μή. Ἀρέσκεται νὰ παρουσιάζεται ὡς προοδευτικὸς χωρὶς βέβαια ποτὲ νὰ ῥισκάρει τίποτε. Περιπτώσεις σὰν αὐτὴ τοῦ “Παστίτσιου” εἶναι λόγος ὕπαρξης γιὰ τοὺς Προοδευτικάριους. Μιὰ δήλωση καὶ τέλος. Γιὰ ἕνα ἑξάμηνο τοὐλάχιστον καταγράφηκαν ὡς προοδευτικοί. Εἶναι γνωστὸ σὲ ὅλους πλέον ὅτι ὁ πιὸ εὔκολος τρόπος γιὰ νὰ δώσεις εἰκόνα προοδευτικοῦ στὴν Ἑλλάδα εἶναι νὰ πετάξεις καμιὰ ἀντιεκκλησιαστικὴ κορώνα ἢ νὰ βγάλεις καμιὰ ἐγκύκλιο τύπου Στυλιανίδη καὶ καθάρισες (δὲν ἐννοῶ νὰ κάνεις κριτικὴ στὸ ἐκκλησιαστικὸ κατεστημένο, πράγμα πολὺ ὑγιές). Τὸ τραγικὸ εἶναι ἕνα τμῆμα διανοουμένων ἢ καὶ στελεχῶν τῆς Ἀριστερᾶς ἑρμηνεύει καὶ ἀντιμετωπίζει γεγονότα καὶ καταστάσεις μὲ ἐπιπολαιότητα ποὺ θυμίζουν κατὰ πολὺ τὶς ἐκτιμήσεις τῶν προοδευτικαρίων. Οἱ ἑρμηνεῖες αὐτὲς ἔρχονται βούτυρο στὸ ψωμὶ κάθε συντήρησης.»

Ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει ἀνάγκη οὔτε ἀπὸ δικηγόρους, οὔτε ἀπὸ ἐμένα, οὔτε ἰδιαιτέρως ἀπὸ παγανιστὲς ἀκροδεξιούς. Ὅσοι ἐπιχείρησαν νὰ τὸν οἰκειοποιηθοῦν ἀπέτυχαν, ἀλλὰ καὶ ὅσοι προσπάθησαν νὰ περιχαρακώσουν τὸν κόσμο ἐναντίον του νικήθηκαν, γιατὶ πολὺ ἁπλὰ ἡ ἀγάπη του εἶναι τόσο δυνατὴ ποὺ διαπερνᾷ κάθε χειροποίητο τεῖχος.

Αναφορές

 

Αναφορές

Αναφορές
[1] Διονύσιος Φαρασιώτης: Οἱ γκουροῦ, ὁ νέος καὶ ὁ Γέροντας Παΐσιος. 2002.
[2] Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου: Λόγοι Γ’ ― Πνευματικὸς Ἀγώνας. Σελ. 122. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Σουρωτῆ Θεσσαλονίκης, 2001.
[3] Ἱερομόναχος Χριστόδουλος Ἁγιορείτης: Σκεῦος Ἐκλογῆς. Α’ ἔκδοση, σελ. 421. Ἅγιον Ὄρος, 1996.
[4] Κλεῖτος Ἰωαννίδης: Ἡ Ὀρθοδοξία Σήμερα ― Οἱ Γέροντες Πορφύριος, Ἰάκωβος, Εὐμένιος. Μέρος Α’: Συνέντευξη τοῦ Μητροπολίτη Μόρφου Νεοφύτου. ΡΙΚ.
[5] Ἐλεύθερη Ὧρα. Ἀρ. Φύλλου (9476) 2876, 10 Αὐγούστου 2012.
[6] Συνέντευξη Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἀνθίμου. Ἐκπομπὴ ΝΕΤ στὰ Γεγονότα. 8 Ὀκτωβρίου 2012.
[7] Ἀνδρέας Ἀργυρόπουλος: Ἡ ἀθλιότητα τῆς ὑποκρισίας τῶν Χρυσαυγιτῶν καὶ ἡ ἐν τῷ κρανίῳ σφηνωμένη τυρόπιτα (ἢ τὸ Παστίτσιο μᾶλλον) τῶν Ἑλλήνων Προοδευτικάριων. Ἱστολόγιο Ἡ Θεολογία Μεσοπέλαγα, 2012.
[8] Βικιπαίδεια: Γέρων Παΐσιος.

Νικόλαος Ποθητὸς
Πρώτη Δημοσίευση: “ΑΝΤΙΧΙΛΙΑΣΤΙΚΟΣ”

http://www.antixiliastikos.blogspot.com
Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς προστατεύει ἀπὸ τὴν πλάνη τῶν αἱρέσεων.